Soyutlama anlamı (nedir, kavram ve tanım)

Soyutlama nedir:

Soyutlama, bir öğeyi analiz etmek ve bir kavram yapmak için bağlamından ayırmaktan oluşan entelektüel bir kapasitedir.

Kelime, 'sürüklemek', 'ayırmak' veya 'bir kenara koymak' anlamına gelen Latin soyutlamasından gelir. Bu şekilde soyutlama, bir şeyi anlamak için bir kenara koymanın eylemi ve etkisi anlamına gelir.

Soyutlama, insan bilgisinin oluşumu için yararlı ve vazgeçilmezdir. Aslında, tüm bilgi bir "soyut kavram", yani bir fikir ya da kavram ile sonuçlanan bir soyutlama sürecinden geçer.

Bu nedenle, insanlara soyutlama kapasitesi, yani gerçekliğin bölümlerini seçme ve bunları düzenli ve sistematik bir şekilde analiz etme yeteneği verilir.

İnsan bilimleri, doğa bilimleri, ideolojiler, dinler, efsaneler ve sanat, farklı tür ve derecelerde soyutlama süreçlerinin sonucudur.

Felsefede soyutlama

Felsefe için soyutlama, nesnenin belirli bir özelliğini çalışması, analizi ve yansıması için izole eden entelektüel bir işlemdir. Böyle bir zihinsel operasyonun amacı, şeylerin nihai özünü anlamaktır.

Yunan filozofu Aristoteles, her soyutlama sürecinin ampirik verilerin analizinden başladığını ileri sürdü. Filozofa göre, üç derece resmi soyutlama tanınabilir.

Birinci derecede soyutlama (fizik)

Birinci soyutlama derecesi, mantıklı düzenin (maddenin) doğasını yakalayan ve analiz eden, yani kendi içinde "mobil varlıklar" olarak adlandırılan "olan" unsurlardır. Bu şekilde, fizik bilimine atıfta bulunur, ancak kimya ve biyoloji gibi diğer doğa bilimleri de aynı şeyi yapar.

İkinci derece soyutlama (matematik)

İkinci soyutlama derecesi, “varlık kuantumunu”, yani miktarı inceleyen olandır. Maddi bir gerçekliğe sahip olmasına rağmen, “kuantum varlık” bağımsız olarak analiz edilebildiğinden “mobil varlık” a dağıtır. İkinci soyutlama derecesi matematik biliminin karakteristiğidir.

Üçüncü derece soyutlama (felsefe)

Üçüncü soyutlama derecesi, varlığın odağını, yani "aşkın" boyutuna odaklar ve "mobil varlık" (madde) ile "varlık kuantumu" (miktar) ayırır. Maddenin "olması" gerekmeyen varlıkları içerir, ancak bunlarla donatılmış olabilir veya önemsiz olabilir (önemsiz manevi ile karıştırılmamalıdır). Bu derece metafizik ve dolayısıyla felsefeyi ifade eder.

İlginizi çekebilir:

• Metafizik, Felsefe, Bilgi.

Psikolojide soyutlama

Jean Piaget'e göre, psikolojik süreçler açısından iki tür soyutlamadan bahsedilebilir: basit soyutlama ve yansıtıcı soyutlama.

Basit soyutlama, bireyin nesnelerden, yani mantıklı gerçeklikten bilgi almasına izin vermesidir.

Yansıtıcı soyutlama, öznenin mantıklı gerçeklik üzerindeki eylemlerinden bilgi almasına izin veren bir soyutlamadır.

Sanatta soyutlama

Picasso. Boğa motifinin grafik sentezi ve soyutlanması sürecini yansıtan eskizler.

Sanatta, soyutlama, kompozisyonun plastik elemanlarının mecazi referanslar dışında analiz edilmesi ve temsil edilmesi anlamına gelir. Örneğin, nokta, çizgi, renk, geometri, hacim, kütle ve malzemelerin kendileri.

Böylece, soyut sanat taklit ve figürotizmden vazgeçer ve hepsi doğada veya mantıklı gerçeklikte bulunan nesnelerden soyutlanmış temel formlarla ilgilenir.

Plastik sanatlarda soyutlama çok eskiden beri var olmuştur. Örneğin Neolitik döneme ait geometrik motiflerin kullanımında görülebilir.

Bununla birlikte, bir hareket olarak soyut çağ, çağdaş çağda kurulmakta ve soyutlama denen bir kategoride gruplandırılmış bir dizi farklı akımla sonuçlanmaktadır.

Soyutlama türleri

Vasili Kandinski: Sarı, kırmızı ve mavi . 1925.

Sanattaki ana soyutlama türleri arasında aşağıdakileri listeleyebiliriz:

• Rayonizm (1909): Mikhail Larionov ve Natalia Goncharova tarafından temsil edilmektedir. aydınlık fenomenin plastik transkripsiyonu ile ilgilenir. Lirik soyutlama (1910): Vasili Kandinski tarafından temsil edilmektedir. Elemanlar arasındaki uyuma vurgu yaparak kompozisyon özgürlüğüne sahip plastik elemanlar kullanın. Yapılandırmacılık (1914): El Lisitsky tarafından temsil edilmektedir. Mekansal geometrinin yanı sıra modern araçlar, teknikler ve malzemeler içerir. Süprematizm (1915): Malevich tarafından temsil edildi. Düzlem geometrisi ile kompozisyona odaklanır. Neoplastisizm (1917): Piet Mondrian tarafından temsil edilmektedir. Plastik kaynakları düz çizgiler ve ana renkler ile sınırlandırın. Soyut dışavurumculuk (s. 1940): Jackson Pollok tarafından temsil edilmektedir. Tuvali, otomatizm ve mecazi olmayan doğaçlama aracılığıyla sanatçının istenmeyen bir ifadesi olarak algılıyor. İnformalizm (c.1950): Henri Michaux ve Antoni Tàpies tarafından temsil edilmektedir. Soyut dışavurumculuğun otomatizmine ve doğaçlamasına malzemeler için endişe katın.

Ayrıca ilginizi çekebilir Soyut Sanat.