Heretikin anlamı (nedir, kavram ve tanım)

Heretik nedir:

Heretik, bir sapkınlık profesörü olan kişinin, yani tartışmalı veya yeni bir kavramla, belirli bir dinde kurulan belirli inançları sorgulayan yoludur.

Örneğin, Tanrı'ya olan inancını kabul eden, ancak bunu herhangi bir dini doktrin veya dini görevler pratiğine sınırlamayan yatılı bir birey, bir sapkın olarak kabul edilebilir.

Benzer şekilde, bir ateist bir sapkın olarak sınıflandırılabilir, çünkü Tanrı'nın varlığını ve sonuç olarak din tarafından öğretilen öğretilerin gerçekliğini sorgular.

Bir sapkın veya küfür edici olarak, Tanrı'ya ve dine hakaret eden veya saygısızlık eden bir kişi de nitelendirilebilir.

Üstelik sapkınlık kavramı görecelidir. Bir Katolik için bir sapkınlık, Hıristiyan dininin dogmalarını takip etmeyen herhangi bir kişi olsa da, bir Katolik de İslamcılık tarafından bir sapkın olarak düşünülebilir.

Bu nedenle sapkınlık kavramı, her dinin öğretilerine ve özelliklerine göre değişecektir, ancak her şeyden önce, her dinin diğer mevcut inançlara karşı takipçilerine dayattığı hoşgörü veya hoşgörüsüzlük derecesine bağlı olarak değişecektir.

Aslında, heretik kelimesinin etimolojisi anlamı bakımından çok etkilidir. Kelime, 'seçmekte özgür' anlamına gelen Yunan αἱρετικός (hairetikós) ' den gelen Latin haeretĭcus'dan gelir.

Bu nedenle, genel olarak, bir sapkın, bir doktrin, din veya mezhep tarafından dayatılandan farklı bir dogmayı takip etme olasılığını üstlenen bir kişidir.

Ayrıca bakınız

• Sapkınlık, küfür.

Hıristiyanlıkta Heretik

İncil'in Yeni Ahitinde, bir sapkın, kendi fikirlerini takip etmeye, onlarla birlikte yeni dini doktrinler yaratmaya veya Sadukiler ve Ferisiler gibi yeni mezhepleri takip etmeye karar veren bir adam olarak kabul edilir.

Papa VIII. Alexander tarafından boğa Gratia Divina (1656), sapkınlığı "İncil, Kutsal İncil'in öğretilerine aykırı düşünceler, dogmalar, teklifler veya fikirlerin inancı, öğretimi veya savunması olarak tanımladı., Gelenek ve magisterium ”.

Katolik Kilisesi, Orta Çağ boyunca, Mukaddes Kitabın içerdiği Hıristiyan doktrini ile çelişen her türlü düşüncenin peşinde koşmakta ısrar etti ve bunun tek olası tercüman ve otorite olduğu varsayıldı. Bunun için Engizisyon Kutsal Ofisi Mahkemesi oluşturuldu.

Heretik ve Engizisyon

Ortaçağ boyunca, Kilise, dogmatik olarak dayattığı Hıristiyan doktrininin yorumunu sorgulayan herkese karşı agresif bir zulüm politikası oluşturdu.

13. yüzyılda, Kilisenin gücünün onu eleştirenler tarafından tehdit edildiğini hissetmeye başladığı Papa Gregory IX'dı, Engizisyon Kutsal Ofisi Mahkemesi'ni kurdu.

Bu dini mahkemenin amacı, hem dini hem de sivil gücün meşruiyetine karşı ortaya çıkan sapkınlıkla mücadele etmekti, çünkü o sırada Kilisenin gücü, monarşide temsil edilen Devletin gücüyle yakından bağlantılıydı.

Sapkınlıktan şüphelenilen kişiler sorgulandı ve kendilerine karşı gelen suçu itiraf etmek için işkence gördü. Cezalar ağırdı ve pek çok iddia edilen heretik, hayatlarını esaret altında geçirdiğini veya işkence gördüğü, asıldığını veya canlı yandığını iddia etti.

İnsanlığın tarihinde, bilginin ilerlemesine yönelik sömürülerine, düşüncelerine veya araştırmalarına katkıda bulunan ve Engizisyona suikast düzenleyen bazı önemli figürler: Giordano Bruno (filozof, astronom), Joan of Arc (savaş kahramanı) Giulio Cesare Vanini (entelektüel), Jan Hus (filozof) veya Miguel Servet (bilim adamı).

Engizisyon hakkında daha fazla bilgi edinin.