Kuramsal anlam (nedir, kavram ve tanım)

Theodicy nedir:

Theodicy, felsefenin rasyonel bir şekilde Tanrı'nın her şeye gücü, nitelikleri ve kötülüğün varlığını açıklamak ve göstermekle sorumlu olan bir parçasıdır.

Theodicy kelimesi, 'adalet' olarak tercüme edilen ' Tanrı' ve díkē anlamına gelen Yunanca theós'tan türetilmiştir, bu yüzden teodicy “Tanrı'nın gerekçesi” olarak anlaşılmaktadır.

Teodinin, doğaüstü gerçeklere dayanmadan Tanrı'nın kanıtlarını keşfetmek gibi daha genel yönleri kapsayan doğal teolojinin bir parçası olduğu unutulmamalıdır.

Theodicy ve Leibniz

Theodicy terimi 17. yüzyılda yaratıldı ve ilk kez Alman filozof Gottfried Wilhelm Leibniz tarafından Essay of Theodicy kitabında kullanıldı. Tanrı'nın iyiliği, insanın özgürlüğü ve kötülüğün kökeni hakkında, Theodicy olarak da bilinir.

Ancak, Fransız filozof sonra Voltaire onun hiciv romanı yayınlanması ile Leibniz'in teodise hicveden Candide .

Şimdi, sözde teodî Leibniz Tanrı, insan özgürlüğü ve kötülüğün varlığı üzerine rasyonel çalışmasını sundu. Bununla birlikte, Saint Augustine, hem Tanrı'nın hem de kötülüğün varlığını haklı çıkarmak için bir dizi felsefi ve dini bilgiyi birleştiren Leibniz'den çok önce teodiden bahsetti.

Aynı şekilde, Leibniz kitabında Tanrı hakkındaki manevi inançlar ile doğa hakkındaki rasyonel düşünceler ve insanların yaşadığı adaletsizlikler arasındaki ilişkiler hakkındaki mevcut çelişkileri açıklamakla ilgilenmiştir.

Yani, teorik inanç, akıl, manevi, doğal, iyi ve kötü ile ilgili tüm şüpheleri toplar ve cevaplamaya çalışır, özellikle de her şeyin Tanrı'nın iyiliği ile yaratıldığını düşünür.

Dolayısıyla kötülük, insanın özgürlüğünü elde etmek için Tanrı'nın varlığını bile haklı çıkarır. Bu nedenle Leibniz, Tanrı'nın mümkün olan en iyi dünyayı yarattığını belgelemektedir.